Wspólnota Pielgrzymkowa

         Grupa pielgrzymkowa rozpoczęła swoje pielgrzymowanie do Santuariów Maryjnych  17 maja  1987 r. Pierwsza pielgrzymka odbyła się do Lichenia, wzięło w niej udział 50 osób. Od tego czasu pielgrzymi tej grupy spotykają się, pokonują drogę niosąc określoną intencję i podejmując jakieś wyrzeczenie.Wspólnym dla wszystkich celem działania jest człowiek przed rzeczą, etyka przed techniką, "być" przed "mieć" i miłosierdzie przed sprawiedliwością. Celem pielgrzymwania, drogi - są miejsca związane z Matką Bożą.

        Zaraz po Licheniu  były pielgrzymki do Wambierzyc, Barda Śl., Tuchowa. Zawsze są to pielgrzymki jednodniowe, pielgrzymi korzystają z autokaru, jest przewodnik, który przewodniczy modlitwie i śpiewom w czasie trwania pielgrzymki.Każda pielgrzymka rozpoczyna się wspólną modlitwą, po przybyciu do określonego sanktuarium zawsze jest Msza św.

       Nikt nawet nie pomyślał, że pomysł pielgrzymowania przetrwa tyle lat i pielgrzymi będą się modlili w tylu sanktuariach. Pielgrzymki szczególne odbywają się w okresie letnim, w maju  i październiku, kiedy to parafianie na rowerach jadą do Mikołeski na nabożeństwo majowe i różaniec przy krzyżu, a po skończonym nabożeństwie są zapraszani na poczęstunek do mieszkańców Mikołeski, którzy też włączają się w modlitwę.

       Pielgrzymi są świadomi tego, że pielgrzymka może mieć charakter błagalny w określonej intencji, być pokutna, gdy przepraszają za coś lub dziękczynna, gdy dziękują za coś. Oni często dodają własny wymiar pielgrzymowania, uczestniczą we wspólnych wyjazdach do Teatru w Cieszynie na bożonarodzeniowe jasełka, Misteria Męki Pańskiej, byli uczestnikami spektaklu teatralnego „Gość oczekiwany”. W okresie Bożego Narodzenia uczestniczą w adoracjach przy żłobku w naszym kościele i spotkaniach opłatkowych. Zawsze mają w zasięgu ręki przewodnik „Z dawna Polski tyś Królową”.

       Poprzez pielgrzymki nasi parafianie mogą bezpośrednio uczestniczyć w doświadczeniu sakralności, mają możliwość oddania czci Maryi oraz pozyskania łask w życiu doczesnym i przyszłym i to stanowi dla nich wielką wartość. Sanktuaria są dla tej grupy ludzi miejscami wyróżnionymi, w których najłatwiej jest nawiązać kontakt z Bogiem za pośrednictwem świętego znaku, wizerunku lub relikwii. Dla nich przestrzeń pielgrzymkowa nie ma znaczenia, jej zaistnienie nie wymaga określonej liczby kilometrów. Każde przejście jakiegoś odcinka drogi motywowane religijnie i mające na celu osiągnięcie miejsca świętego, realizuje cel pielgrzymowania. Czasem to podróż do odległego ośrodka kultu maryjnego, wyjazd jednodniowy, czasem wyjazd rowerowy do Mikołeski i wspólna modlitwa. Jej istota zawiera się nie w ilości przebytych kilometrów, lecz w tym, że prowadzi do świętego celu, że oczyszcza.Pielgrzymowanie do sanktuariów maryjnych w Polsce  umacnia ich w pielgrzymowaniu do wieczności. Towarzyszy im przekonanie, że jednym z najważniejszych przejawów kultu maryjnego były i są nadal sanktuaria i pielgrzymki. Uważają, że pielgrzymka zawsze liczy 40 centymetrów. Tyle dzieli rozum od serca. Pielgrzymka to nie tylko podróż do jakiegoś miejsca na mapie. To także droga w głąb samego siebie, do sumienia, do prawdy o własnym życiu.